neuroborelioza czyli zapalenie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, co może objawiać się bólem głowy, porażeniem lub niedowładem, przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn, co ujawnia się zazwyczaj w kilka lat po zakażeniu.

Staw barkowy łączy kończynę górną z tułowiem i jest najbardziej mobilnym stawem w ciele człowieka. Główną funkcję pełni tzw. stożek rotatorów ‒ grupa czterech mięśni i ich ścięgien otaczających głowę kości ramiennej. Ból barku może pojawić się nagle,. w wyniku zerwania ścięgien, lub narasta stopniowo, np. w przypadku stanów zapalnych, utrzymuje się stale bądź ustępuje na jakiś czas. Ból barku występuje także podczas wykonywania określonych ruchów lub uniemożliwia wykonywanie pewnych może dojść nawet do zesztywnienia stawu. Niekiedy bólowi barku towarzyszą inne dolegliwości – ból szyi, promieniujący ból do łokcia, dłoni, łopatki czy ból w klatce barku to częsta przypadłość zwłaszcza osób dorosłych. Mogą go powodować urazy tkanek miękkich i złamania, mikrourazy powstające w wyniku często powtarzanego ruchu nadmiernie obciążającego staw barkowy, przeciążenia, stany zwyrodnieniowe czy stany zapalne, zmiany często dotyczy sportowców obciążających kończyny górne. Ból barku zdarza się także osobom nieuprawiającym żadnej aktywności barku przyczynyreumatoidalne zapalenie stawów,łuszczycowe zapalenie stawów,dna moczanowa,borelioza,uszkodzenie stożka rotatorów,zespół cieśni podbarkowej,uszkodzenie obrąbka stawowego,polimialgia reumatyczna,zamrożony bark,dyskopatia,neuropatia uciskowa,zapalenie torebki się więcej:Staw barkowo-obojczykowy, urazy i leczenieUSG stawu barkowego - co wykazuje, cenaĆwiczenia na staw barkowyPełna lista objawów chorobowych >> Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania.

przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn – czerwono- fioletowe niesymetryczne zmiany skórne lokalizujące się na obwodowych częściach kończyn; pojawiają się dopiero po kilku latach od zakażenia; początkowo przyjmują formę obrzęku, potem dominują zmiany zanikowe - skóra staje się cienka jak bibuła, blado-fioletowa "Puls Medycyny" przypomina zasady postępowania lekarza poz z pacjentem zgłaszającym się z powodu ukłucia przez kleszcza. Kleszcze przenoszą wiele groźnych chorób, z których najczęściej występujące to kleszczowe zapalenie mózgu i borelioza. Kleszczowe zapalenie mózgu Do zakażenia kleszczowym zapaleniem mózgu (KZM) wystarczy bardzo krótki kontakt kleszcza ze skórą – przenoszony w gruczołach ślinowych zakażonych kleszczy wirus z rodziny Flaviviridae zaraża już w trakcie przekłucia skóry. Zakazić można się też drogą pokarmową. „Okazuje się, że np. spożycie niepasteryzowanych produktów mlecznych pochodzących od zwierząt gospodarczych zakażonych, ale będących w okresie wiremii, czyli największego namnażania się kleszczy – może być przyczyną zachorowania. W 2005 r. w Tallinie odnotowano 27 przypadków zachorowań na KZM po degustacji niepasteryzowanego mleka koziego w supermarkecie” – opowiada dr n. med. Anna Lachowicz-Wawrzyniak, ordynator Oddziału Chorób Zakaźnych Szpitala Powiatowego w Giżycku, warmińsko-mazurski konsultant wojewódzki ds. chorób zakaźnych. Kleszczowe zapalenie mózgu - obraz kliniczny Bardzo charakterystyczny dla KZM jest dwufazowy przebieg zachorowania (co odróżnia je od innych infekcji wirusowych). Faza zwiastunowa odpowiada wiremii. Występują objawy jak przy zakażeniach wirusowych: gorączka, bóle głowy, mięśni i stawów, zapalenie górnych dróg oddechowych, wymioty, nudności, biegunka. Czasem objawy KZM są na tyle słabe, że chory nie odczuwa potrzeby pójścia do lekarza; a nawet gdy się zgłosi z takimi objawami, zazwyczaj dostaje leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, czasami antybiotyk, po których zazwyczaj wraca dobre samopoczucie. Jeśli jednak doszło do zakażenia wirusowym zapaleniem mózgu, to po 7-10 dniach następuje II faza – neuroinfekcji, podczas której wirus rozprzestrzenia się do ośrodkowego układu nerwowego. Dochodzi do typowej triady zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (gorączka, ból głowy, wymioty) lub zapalenia mózgu, utraty świadomości o różnym nasileniu (od senności do śpiączki). Inne obawy to: niepokój ruchowy, hiperkineza mięśni kończyn i twarzy, zawroty głowy, drgawki, zaburzenia mowy, porażenia kończyn górnych. „Pomimo występowania tych objawów, często trudno o jednoznaczne rozpoznanie – do tego konieczne jest badanie płynu rdzeniowo-mózgowego (a nie zawsze lekarzowi przyjdzie do głowy taka diagnostyka) oraz potwierdzenie zakażenia badaniem serologicznym” – uważa specjalistka. Rokowania zależą także od wieku pacjenta: im jest starszy, tym przebieg zapalenia mózgu jest poważniejszy. Mogą wystąpić trwałe uszkodzenia układu nerwowego w postaci porażeń lub niedowładów. Może dojść do powikłań w sferze psychicznej: depresje, nerwice, charakteropatie, zmiany osobowości. Około 2 proc. zakażeń wywołanych przez środkowoeuropejski subtyp tego wirusa kończy się śmiercią. Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu Pacjentowi z KZM można zaproponować tylko leczenie objawowe, ponieważ nie ma leku dla tej jednostki chorobowej. W zależności od postaci klinicznej i stanu pacjenta podaje się więc leki przeciwobrzękowe, przeciwgorączkowe, wyrównujące zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, stosuje się dietę wysokobiałkową. „W przeciwieństwie do boreliozy istnieje jednak możliwość zaszczepienia się (od 2. roku życia) przeciw KZM” – przypomina dr Anna Lachowicz-Wawrzyniak. Borelioza Borelioza to wielonarządowa choroba wywołana przez krętki Borrelia burgdoferi. Jej obraz kliniczny wiąże się z zajęciem skóry, stawów, układu nerwowego i serca. Rozpoznanie boreliozy powinno być potwierdzone badaniem immunoserologicznym. Jedynie rumień wędrujący, czyli wczesna postać skórna, nie wymaga potwierdzania serologicznego. Wystąpienie rumienia wystarczy do włączenia leczenia przyczynowego, czyli antybiotykoterapii. Typowy rumień ma zaczerwienienie w miejscu ukłucia, jasną obwódkę i zaognioną obrączkę. Pełne rozpoznanie można postawić, gdy zmiana szybko się powiększa i w ciągu kilku dni przekroczy średnicę 5 cm. Jeżeli rumień pojawia się bezpośrednio po ukłuciu i ma średnicę mniejszą niż 5 cm, nie jest charakterystyczny dla boreliozy. W postaciach nietypowych rumień wędrujący pojawia się w ciągu 1-3 tygodni od ukłucia kleszcza, ale zdarza się, że i po 3 miesiącach. Jeżeli rumień jest nietypowy, możemy dla pewności zrobić badanie serologiczne, ale dopiero po pewnym czasie (minimum 2-4 tygodnie), ponieważ wcześniej nie będzie przeciwciał, więc badanie nie będzie miarodajne. Mogą pojawić się też dodatkowe objawy zakażenia, takie jak świąd skóry, powiększenie węzłów chłonnych i objawy ogólne – ból głowy, gorączka czy bóle mięśniowo-stawowe, ale zazwyczaj występują one rzadko. Rumień wędrujący zanika w ciągu kilku dni od włączenia prawidłowej antybiotykoterapii, a w niektórych przypadkach – samoistnie, co wcale nie znaczy, że organizm poradził sobie sam i wyeliminował zakażenie. Zdarza się też, że zmiany utrzymują się przez kilka miesięcy. Stosunkowo rzadko ujawniają się mnogie rumienie wtórne, świadczące o rozsiewie zakażenia – zwykle są mniejsze od zmiany pierwotnej i jednolicie zabarwione. Chłoniak limfocytowy Chłoniak limfocytowy to stosunkowo rzadka postać boreliozy (ujawnia się u mniej niż 1 proc. chorych, częściej występuje u dzieci niż u dorosłych). Rozpoznanie wymaga obecności przeciwciał IgM lub IgG i potwierdzenia histopatologicznego. Zwykle pojawia się w kilka tygodni po ukłuciu kleszcza jako pojedynczy, sinoczerwony, niebolesny guzek, najczęściej na małżowinach usznych, mosznie i brodawkach sutkowych. Może mu towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych. Nieleczony może utrzymywać się nawet przez kilka lat, a następnie ustąpić samoistnie. Przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn Rozpoznanie tej postaci boreliozy wymaga wykazania przeciwciał przeciwko boreliozie lub potwierdzenia serologicznego. Charakterystyczne są sinoczerwone zmiany początkowo z cechami obrzęku zapalnego, a następnie zaniku skóry – na tym etapie zakażenia dominuje ścieńczenie skóry z widocznym poszerzeniem naczyń skórnych. Zmianom może towarzyszyć ból kończyny, będący głównym objawem towarzyszącej neuropatii obwodowej oraz zmian zwyrodnieniowo-zapalnych stawów, znajdujących się poza zajętą skórą. Zmiany mogą ujawnić się kilka lat po zakażeniu (nawet po 10 latach). Najczęstsza lokalizacja to dystalne części kończyn dolnych. Boreliozowe zapalenie stawów Zapalenie stawów to jedna z najczęściej występujących postaci boreliozy. Konieczne jest laboratoryjne stwierdzenie w surowicy przeciwciał IgM (w stanie wczesnym) i IgG (w stanie późnym). We wczesnym stadium zakażenia rozsianego (kilka tygodni od zakażenia) występują wędrujące bóle kości, stawów, mięśni, ścięgien. W stadium przewlekłym nawracającym bólom kostno-stawowym towarzyszy często obrzęk i wzmożone ocieplenie. „Ponieważ dolegliwości te ujawniają się zwykle w ciągu dwóch lat od zakażenia, możemy nie skojarzyć ich z boreliozą. Bardzo często pacjenci krążą między specjalistą chorób zakaźnych, ortopedą, reumatologiem i lekarzem poz. Zdąży upłynąć sporo czasu, zanim któryś z nich wpadnie na pomysł wykonania badania serologicznego” – mówi dr Anna Lachowicz-Wawrzyniak. Zmiany najczęściej dotyczą stawów kolanowych. W przypadku dużego wysięku dolegliwości bólowe, zwłaszcza przy ruchach kończyn, znacznie się nasilają. W sporadycznych przypadkach może dojść do trwałego uszkodzenia, a nawet unieruchomienia stawów. Rozpoznanie można postawić, gdy objawy przewlekłego zapalenia stawów o tej samej lokalizacji utrzymują się przynajmniej przez rok. Jeśli dwukrotnie zastosowana antybiotykoterapia okaże się nieskuteczna, należy poszukiwać innej przyczyny dolegliwości, a w leczeniu ograniczyć się do niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub innej terapii objawowej. Boreliozowe zajęcie mięśnia sercowego Jak wszystkie pozostałe postaci boreliozy, wymaga potwierdzenia serologicznego. Najczęściej przebiega w postaci zaburzeń czynności serca potwierdzonych w EKG: zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, rzadziej pojedyncze skurcze komorowe. Dolegliwości te ustępują po kilku tygodniach, nawet bez leczenia, ale mimo dobrego rokowania u ok. 5 proc. chorych dolegliwości mogą utrzymywać się długo i bardzo powoli cofać. Neuroborelioza Do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego dochodzi w stadium wczesnym rozsianym. Najczęściej objawia się to porażeniem nerwów twarzowych, korzeni nerwowych lub pojedynczych nerwów obwodowych. Rzadziej występuje limfocytarne zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu lub rdzenia kręgowego. W stadium późnym może dojść do zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego o postępującym przebiegu z zajęciem istoty białej (w badaniu MR widać obszary zapalne z typowym wzmocnieniem sygnału po podaniu kontrastu). Obwodowa neuropatia w późnej postaci może się charakteryzować zaburzeniami czucia, parestezjami, drętwieniem, bólami korzeniowymi, niedowładami. W przewlekłej encefalopatii pojawić się mogą uszkodzenia pamięci, koncentracji, senność, zmiana osobowości. „Wskazana jest konsultacja psychiatryczna. Często zdarza się, że pacjent już jest leczony psychiatrycznie i po włączeniu leczenia przez specjalistę chorób zakaźnych można zmniejszyć dawki leków psychotropowych, a nawet je odstawić” – mówi dr Anna Lachowicz-Wawrzyniak. Diagnoza boreliozy Rozpoznanie każdej postaci boreliozy z wyjątkiem rumienia wędrującego wymaga dwuetapowego protokołu diagnostycznego. Nie wystarczy badanie przesiewowe metodą immunoenzymatyczną Elisa i stwierdzenie obecności przeciwciał IgM czy IgG. To metoda bardzo czuła, ale mało swoista i wiele wyników jest fałszywie dodatnich. „Już niemal nie leczymy pacjenta, który zgłasza się z wynikami tylko tych badań. Każdy dodatni wynik musi być potwierdzony testem Western blot – jest mniej czuły, ale swoisty dla boreliozy. Dopiero gdy mamy potwierdzenie także tą metodą, możemy włączyć antybiotyk” – wyjaśnia specjalistka. Powtórne badanie zaraz po zakończeniu leczenia jest niecelowe, ponieważ przeciwciała IgG utrzymują się przez kilka lat; wyniki mogą być nawet wyższe, bo miana dopiero narastają. To może czasami wystraszyć pacjenta nieuświadomionego. Inne możliwości diagnostyczne to: badanie histopatologiczne, hodowle, badanie PCR. Leczenie boreliozy - jakie antybiotyki? Pacjent z wczesną postacią boreliozy, czyli z rumieniem wędrującym, chłoniakiem limfatycznym lub porażeniem nerwów czaszkowych, powinien być leczony antybiotykami (do wyboru): doksycykliną 2 x 100 mg – ponieważ jest fotouczulająca, nie poleca się stosowania jej latem (leczenie trwa 2-3 tyg.) amoksycykliną 3 x 500 mg (2-3 tyg.) azytromycyną 1 x 500 mg (7-10 dni) klarytromycyną 2 x 500 mg (14-21 dni). Zapalenie stawów pierwszego rzutu też wymaga leczenia doustnego: doksycykliną 2 x 100 mg (14-28 dni) amoksycyliną 3 x 500 mg (14-28 dni) cefuroksymem 2 x 500 mg (14-28 dni). W leczeniu neuroboreliozy trzeba zastosować antybiotyk, który penetruje do płynu mózgowo-rdzeniowego, a więc parenteralnie: ceftriakson 2 g dożylnie przez 2-3 tyg. Nawracające zapalenie stawów: cefotaksym 3 x 2,0 g przez 2-3 tyg. ceftriakson 1 x 2,0 g przez 2-3 tyg. Przewlekłe zapalenie skóry: amoksycyklina 3 x 500 mg doustnie (2-3 tyg.) ceftriakson 1 x 2,0 g ( 2-3 tyg.) cefotaksym 3 x 2,0 g ( 2-3 tyg.) TO WARTO WIEDZIEĆ: Kleszczowe zapalenie mózgu choroba wirusowa, brak leczenia przyczynowego, skierowanego przeciwko wirusowi; leczenie polega jedynie na łagodzeniu objawów, dostępne są szczepienia profilaktyczne (zima to najlepszy okres do rozpoczęcia szczepienia), powikłania: neurologiczne i psychiczne, do zakażenia dochodzi nawet po bardzo krótkim okresie, ważne jest szybkie usunięcie kleszcza. Borelioza choroba bakteryjna, zapalenie opon mózgowych, mięśnia sercowego, stawów, zanikowe skóry leczenie: antybiotykoterapia brak dostępnej swoistej profilaktyki (nie ma szczepionki przeciw boreliozie), do zakażenia zazwyczaj dochodzi nie wcześniej niż po upływie 24 godzin. CZYTAJ RÓWNIEŻ:
Przewlekłe zapalenie krtani (laryngitis chronica) to powstały w wyniku działania pewnych substancji drażniących stan zapalny fałdów głosowych i otaczających tkanek. W celu odróżnienia od zapalenia ostrego stosuje się umowne kryterium 3 tygodni: do zapaleń przewlekłych zaliczamy te, w których objawy rozwijają się powoli i
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Przewlekłe zanikowe zapalenie gardła jest ostatnim stadium przewlekłego zapalenia krtani, powodującego postępujące stwardnienie wszystkich narządów błony śluzowej, warstwy podśluzówkowej, aparatu gruczołowego i limfoidalnego. Sekret staje się coraz bardziej lepki i trudny do rozdzielenia, wysychając w gęste skórki, powodując u pacjenta duży niepokój. Kora utworzona w nosogardzieli powoduje u pacjenta różnego rodzaju parestezje, nieprzyjemne odczucia obcego ciała. Czasami te strupy, przy znacznym wysiłku ze strony pacjenta, odznaczają się dużymi fragmentami lub nawet formami powierzchni jamy nosowo-gardłowej. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8] Objawy przewlekłego zanikowego zapalenia krtani Śluzówka tylnej ściany gardła blednie, suchy, połyskującej (lakierowane) nią półprzezroczystych cienkich zwiniętych naczyń krwionośnych, układu limfatycznego granulat zanikowych, zrębu nich tworzy mocno przesadzone bliznowatych tkanki łącznej. Odruchy gardłowe, ostro wyrażone w początkowych stadiach przewlekłego zapalenia krtani, stopniowo zmniejszają się i zanikają całkowicie w stadium atrofii. Wskazuje to również, że zakończenia nerwowe, a nie tylko wrażliwe nerwy, ale również troficzne (wegetatywne), również ulegają procesowi zanikowemu. To ta ostatnia przynosi rozczarowującą cechę pod nadzieją osiągnięcia naprawczego efektu w leczeniu ostatniego stadium przewlekłego zanikowego zapalenia krtani. Biorąc pod uwagę, przewlekłe zanikowe zapalenie gardła, jako końcowy etap w powyższych formach przewlekłe zapalenie gardła, a zatem w wyniku banalnej procesem zapalnym, w których istotną rolę odgrywają przewlekłych procesów patologicznych w gardle nosa, nie należy zapominać o tzw ważne lub genuinnom zanikowe zapalenie gardła, jako podstawową konstytucyjną syndrom choroby jak w części układowej choroby dystroficznego przewodu pokarmowego, charakteryzuje hypotrofię wszystkich struktur przewodu ( gruczołowej wegetatywny-troficzny naczyniowy, limfoadenoidnoy i układy napędowe), obniżenie poziomu ich funkcjonalnych funkcji fizjologicznych. Te zaburzenia obejmują hipo- i niedociśnienie anatsidny żołądka, jelita, różne zaburzenia czynnościowe układu gepatolienalyyuy i tak dalej. D. Zasadniczo, te choroby zwyrodnieniowe, które prawdopodobnie są predysponowane do nich, wrodzone lub nabyte w wyniku różnych zewnętrznych powodów, a w tym samym czasie, nie jest zespołem podstawowym zanikowego zapalenia gardła, objawy kliniczne, które występują w przypadku braku spowodowana zakażeniem. Wraz z gonad żołądka i jelit, funkcjonalne i zaburzeń obserwowanych kompleks pharyngoesophageal. Wykwalifikowany specjalista ENT, określające pacjenta zanikowe zapalenie gardła, zawsze zapytać o stan swojego układu pokarmowego, aw wielu przypadkach pacjent będzie odnosić się do jego istniejącego lub inna choroba w tej dziedzinie. Zdarza się, że skuteczne leczenie systemu gastroenterologicznej prowadzi do poprawy stanu gardła, nawet bez leczenia miejscowego. Należy również zauważyć, że w przewlekłym zapaleniu jelita grubego, w przeciwieństwie, jest przewlekłą nieżytowe zapalenie gardła, leczenie powinno być ściśle związana z leczeniem choroby. Gdzie boli? Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Leczenie przewlekłego zanikowego zapalenia krtani Leczenie zanikowego zapalenia krtani jest długim procesem, którego powodzenie zależy od stopnia atrofii błony śluzowej, która spowodowała jej przyczyny i ogólnego stanu organizmu. Działając na błonę śluzową leku lub innej substancji lub metody terapii fizycznej, trzeba najpierw przynajmniej szacunkowe obrazie krwi, stanu funkcjonalnego układu trawiennego i układu moczowego, spójność narządów wydzielania wewnętrznego, stanu domowych i przemysłowych pacjenta. Leczenie przewlekłego zanikowego zapalenia krtani dzieli się na lokalne i ogólne. Miejscowy lek wpływ chcą zwiększyć aktywność gruczołów błony śluzowej gardła urządzenia do zwiększania wydzielania śluzu, zmniejszając swoją lepkość, zwiększenie ich ilości substancji biologicznie czynnych, promujące tym sposobem aktywację procesów naprawczych. W tym celu stosuje się większość narzędzi zalecane powyżej dla obróbki ozeny gardła, ale w celu uzyskania ich farmakologiczne działania wymagany swobodny dostęp do błony śluzowej gardła, przy czym przeszkoda, do którego są lepkie, suszenie w rozdzieleniu na odrywanie, więc przed każdym użyciem substancji czynnej leku (eukaliptus karotolin olej , olej z rokitnika zwyczajnego i dzikiej róży, solcoseryl żelu ekstraktu propolis, miód i gardła t. D.), konieczne jest, aby usunąć gardła skorupy i śluzu przez natryskiwanie ich roztworem Proteol Enzymy serowego za pomocą płukania alkalicznych, mechaniczne usuwanie bawełnianej gazy impregnowanego brzoskwini, olej parafinowy lub dowolny olej roślinny. Po tym następuje aktywowanie sesji fizykoterapii (UHF promieniowania ultrafioletowego, słabe promieniowanie laserowe), aby spowodować gromadzenie się krwi zanikowe zapalenie błony śluzowej, a następnie stosując czynnik aktywny terapeutyczny na nim. Leczenie zanikowego zapalenia krtani metodami alternatywnymi Med jak propolis, zawiera wiele substancji biologicznie czynnych, jednak niektórzy autorzy zalecają tzw płukanie miodu jest przygotowany ex tempore codziennie rano: 2 łyżeczki w 150 ml letniej wody do płukania 2 dziennie. Zalecane również wytwarzać białka ex tempore zacieru z białka jaja kurzego: białko oddzielono od żółtka dodano 1 ml oleju z owoców dzikiej róży lub karotolin 3 ml lub 0,5 ml oleju rokitnika i przeniesiono do stanu ciekłego; ta mieszanina obejmuje błonę śluzową gardła poprzez jej nasmarowanie lub wypicie małymi łykami. Wskazane jest wykonanie zabiegu rano po dokładnym przepłukaniu gardła ciepłym roztworem alkalicznym. Osoby z zanikowym zapaleniem krtani podlegają okresowemu leczeniu w warunkach wyspecjalizowanych sanatoriów dla pacjentów z niespecyficznymi chorobami górnych dróg oddechowych. Jak zapobiegać przewlekłemu zanikowemu zapaleniu krtani? Zapobieganie zanikowemu zapaleniu gardła polega na szybkiej sanityzacji górnych dróg oddechowych, leczeniu wcześniejszych postaci przewlekłego zapalenia krtani, wykluczeniu zagrożeń domowych i przemysłowych. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
Zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego. Czyrak uszny, czyli ograniczone zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego – powstaje w wyniku bakteryjnego nadkażenia mieszka włosowego po uprzednim uszkodzeniu skóry np. przez nadmierne czyszczenie kanału patyczkiem higienicznym lub zadrapanie. Do powstania czyraka ucha predysponować mogą: Co to jest przewlekłe zanikowe zapalenie krtani i jakie są jego przyczyny? W przewlekłym zanikowym zapaleniu krtani błona śluzowa ulega znacznemu zanikowi. Często choroba współistnieje z procesem zanikowym błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Czynniki doprowadzające do zapalenia są takie same, jak te wywołujące przewlekłe proste zapalenie krtani. Dodatkowo przewlekłe zanikowe zapalenie krtani spotykane jest w chorobie Sjögrena. Jak się objawia przewlekłe zanikowe zapalenie krtani? Główne dolegliwości u chorych na przewlekłe zanikowe zapalenie krtani to: uczucie suchości w gardle i krtani, chrypka, zaburzenia głosu, pokasływanie w celu usunięcia wydzieliny. Co robić w razie wystąpienia objawów przewlekłego zanikowego zapalenia krtani? W razie wystąpienia objawów przewlekłego zanikowego zapalenia krtani należy zgłosić się do lekarza POZ, który skieruje pacjenta do otolaryngologa. Jak lekarz stawia diagnozę przewlekłego zanikowego zapalenia krtani? Najważniejszym elementem postawienia diagnozy przewlekłego zanikowego zapalenia krtani jest badanie laryngologiczne. Błona śluzowa krtani jest wygładzona, przekrwiona, wygląda jakby była „polakierowana”. Jakie są sposoby leczenia przewlekłego zanikowego zapalenia krtani? Dominujące znaczenie w leczeniu przewlekłego zanikowego zapalenia krtani ma usunięcie czynnika mogącego wywoływać zapalenie. Bardzo ważne jest nawilżanie błony śluzowej. Ponadto stosuje się związki jodu, mukolityki. Istotne jest zapewnienie możliwości oddychania wilgotnym, ciepłym powietrzem. Korzystne może być leczenie sanatoryjne. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie przewlekłego zanikowego zapalenia krtani? W zaawansowanym stadium przewlekłego zanikowego zapalenia krtani zmiany są nieodwracalne. Z objawami neurologicznymi wiąże się Borrelia garinii. Z kolei przewlekłe zanikowe zapalenie skóry i chłoniak limfatyczny skóry występuje w przebiegu zakażenia Borrelia afzelii. Po ukłuciu przez kleszcza do rozsiewu krętków w organizmie dochodzi poprzez krew, chłonkę oraz wzdłuż nerwów obwodowych.

Lekarz rezydent w trakcie specjalizacji z gastroenterologii Opublikowano: 2018-11-28 Użytkownik: Rok temu w trakcie leczenia anemi wykryto u mnie tę chorobę. Dokładny opis. Przełyk,linia Z bez zmian,wpust bez całego żołądka o cechach zaniku bł. śluzowej -wyc. z trzonu i części przedodźwiernikowej. Oźwiernik,opuszka i część pozaopuszkowa bez zmian,Ściany żołądkowa wodojasna. Test ureazowy 1) Gastritis chronica (+) et activa(+)2) Gastritis chronica(++) atrophica(+) cum metaplasia intestinalis leki Pantoprazol,Metronidazol, krwiWitamina B 12 236Kwas foliowy 4,19Ferrytyna 44,9Leukocyty 5,77Erytrocyty 4,29Hemoglobina 13,6Hematokryt 41,00MCV 96,0MCH 31,6MCHC 33,0RDW 15,7Płytki krwi 243PCT 0,19PDW 12,8MPV 7,7Rozmaz automatycznyNEU % 56,1NEU 3,24LYMPH % 32,8LYMPH 1,89MON% 8MON 0,46EOS % 2,5EOS 0,14BASO % 0,6BASO 0,030Wszędzie naczytałam się że następny krok to na pewno będzie się boję,chciałabym żyć ,czuję się lata temu miałam usunięty jeden płat tarczycy,jestem pod stałą kontrolą endokrynologa Wyniki są tarczycy bardzo dobre..Z tej strony też nie ,mam żadnych niepokojących pod kontrolą gastrologa i co roku mam robić gastroskopię .Poza tym nie biorę nic. Chwiałabym jeszcze długo proszę o interpretację i może jakieś światełko w tunelu,Pozdrawiam [..usunięte przez administratora..] Lekarz: Witam serdecznie, zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, to stan, w którym na skutek uszkodzenia śluzówki dochodzi do zaniku komórek okładzinowych żołądka, czego konsekwencją jest zmniejszenie wydzielania kwasu solnego oraz czynnika wewnętrznego Castle'a niezbędnego do wchłaniania witaminy B12 w jelicie cienkim. Może to prowadzić do niedoboru witaminy B12 i rozwoju niedokrwistości megaloblastycznej (przebiegająca z dużą objętością krwinki czerwonej). Z zanikowym zapaleniem błony śluzowej żołądka często związana jest niedokrwistość Addisona - Biermera, choroba autoimmunologiczna, w przebiegu której organizm wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko wspomnianym już komórkom okładzinowym, powodując zahamowanie ich pracy. Proponuję wykonać diagnostykę w tym kierunku, o ile nie została jeszcze przeprowadzona - należy oznaczyć przeciwciała przeciwko komórkom okładzinowym oraz czynnikowi wewnętrznemu Castle'a z krwi. Inną przyczyną zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka jest zakażenie Helicobacter pylori. Zakażenie tą bakterią w Pani przypadku potwierdza dodatni wynik testu ureazowego, który obliguje do zastosowania leczenia eradykacyjnego (ma na celu pozbycie się bakterii). Z podanych przez Panią informacji wynika, że takie leczenie Pani otrzymała (metronidazol, amoksycylina, pantoprazol) i bardzo dobrze. Warto jednak sprawdzić czy ta terapia była skuteczna, w tym celu należy np. oznaczyć antygen Helicobacter pylori w stolcu, po upływie 6-8 tygodni od zakończonego leczenia i po odstawieniu inhibitora pompy protonowej (pantoprazol) na co najmniej 14 dni przed wykonaniem testu. Jest to ważne, ponieważ udokumentowano, że następstwem skutecznej eradykacji może być ustąpienie zmian zanikowych, co więcej, istnieją również dane, które świadczą o zmniejszaniu się metaplazji jelitowej. Metaplazja jelitowa, która również została u Pani stwierdzona, polega na zmianie błony śluzowej żołądka w błonę śluzową jelita i jest konsekwencją zapalenia. Gdyby okazało się, że leczenie eradykacyjne nie było skuteczne, sugeruję przeleczyć się jeszcze raz, stosując terapię poczwórną z bizmutem (jest to preferowany schemat według najnowszych wytycznych, stosuje się preparat Pylera 4x3 tabl +inhibitor pompy protonowej w dawce standardowej 2x1 przez 10-14 dni). Z uwagi na możliwe zaburzenia wchłaniania witaminy B12 w przebiegu zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka i niedokrwistości Addisona-Biermera, konieczna jest suplementacja tej witaminy, ponieważ jej niedobór może być przyczyną poważnych powikłań neurologicznych. Proszę również unikać leków, które mogą uszkadzać śluzówkę żołądka, chodzi tu głównie o leki przeciwbólowe z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. ibuprofen, ketoprofen, diklofenac, aspiryna) - gdyby zaistniała konieczność ich stosowania, należy je przyjmować w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej w dawce standardowej lub zamienić na preparat mniej szkodliwy dla żołądka np. celekoksyb również w obstawie inhibitora pompy protonowej. Zaleca się także zaprzestanie palenia papierosów oraz stosowanie zbilansowanej diety i przestrzeganie zasad zdrowego żywienia ( spożywanie 4-5 posiłków dziennie w odstępach 3-3,5 godziny, unikanie ciężkich, tłustych, smażonych posiłków, mocnej kawy, alkoholu).Jeśli chodzi o związek zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka z rakiem tego narządu, to rzeczywiście stan ten zwiększa ryzyko rozwoju tej choroby, ale nie oznacza to, że u każdego chorego musi do tego dojść. Niezwykle istotne znaczenie ma nadzór endoskopowy i jest on konieczny, dlatego też proszę pozostawać pod opieką gastrologa i wykonywać badania endoskopowe (gastroskopia) z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego zgodnie z jego zaleceniem. Pozdrawiam! Zadaj pytanie lekarzowi

L90 - Zanikowe choroby skóry; Kod choroby, Wyszukiwarka chorób, L90.4 Przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn. EN: Acrodermatitis chronica atrophicans. 0ngiB. 145 305 315 138 40 82 20 92 256

przewlekłe zanikowe zapalenie skóry